Loreto – Sanktuarium Świętego Domku

Loreto leży na jednym z łagodnych wzgórz regionu Marche we Włoszech, w odległości około 30 km od Ankony. To małe, niepozorne miasteczko kryje prawdziwy skarb: Domek Rodziny z Nazaretu, Domek Maryi.

Według tradycji w 1291 r., kiedy krzyżowcy zostali ostatecznie wyparci z Palestyny i utracili ostatnią twierdzę – port Akkon, domurowana część domu Maryi została przeniesiona przez Aniołów najpierw do Trsatu (dzisiejsza Chorwacja), a następnie, 10 grudnia 1294 r., do Loreto.

Obecnie, na podstawie dokumentów archiwalnych, wnikliwych studiów i wykopalisk dokonanych w Nazarecie i pod św. Domkiem w Loreto, coraz bardziej potwierdza się hipoteza, że kamienie, z których zbudowany jest Domek Maryi, zostały przywiezione do Loreto statkiem przez rodzinę De Angelis, rządców Epiru. To za sprawą nazwiska tej rodziny miała powstać legenda o tym, że to Aniołowie przenieśli Domek Maryi z Nazaretu.


Święty Domek składa się z trzech ścian. Ścianę wschodnią, którą teraz zastępuje ołtarz, stanowiła skała pochodząca z groty z Nazaretu. Wnętrze Domu Maryi zdobią freski pochodzące z XIV i XV w. Znana wszystkim figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus została wykonana z drzewa cedru libańskiego, rosnącego w ogrodach watykańskich, przez L. Cellaniego w 1922 r. Zastąpiła ona wcześniejszą figurę, zniszczoną podczas pożaru w 1921 r. Ta zaś zastąpiła obraz Matki Boskiej, który miał być przywieziony razem z Domkiem, a który spłonął we wcześniejszym pożarze.

Święty Domek został najpierw otoczony solidnym murem. Ale szybko zdano sobie sprawę, że tak cenny skarb zasługuje na godną „oprawę”. W ten sposób rozpoczęto budowę Bazyliki w Loreto. Zbudowana jest na planie krzyża. Prace nad nią trwały trzy wieki. Powstała wspaniała budowla, jedna z największych we Włoszech. Znakiem rozpoznawczym loretańskiego sanktuarium jest piękna kopuła wykonana w ostatnich latach XIV w. Kopułę zdobią freski przedstawiające symbolicznie niektóre wezwania z litanii loretańskiej. Wszystkim katolikom Loreto kojarzy się właśnie z litanią loretańską do Matki Boskiej.

W Loreto są ślady polskości. Przechodząc przez bramę – Porta Marina – wchodzi się na mały plac z balkonem. U podnóża tego placu znajduje się cmentarz polskich żołnierzy z II Korpusu Gen. Andersa, którzy wyzwalali Ankonę i Loreto, a obok znajduje się klasztor sióstr nazaretanek.

Z placu rozciąga się wspaniały widok na okolice Loreto i na Morze Adriatyckie. Stąd też można dostrzec wzgórze Montorso. Na tym wzgórzu znajduje się Centrum Duszpasterstwa Młodzieżowego im. Jana Pawła II, które przyjmuje młodych z całej Europy od 2001 roku.

Co roku do Loreto pielgrzymuje kilka milionów ludzi, zwłaszcza chorych, bo „Święty Dom w Loreto to pierwsze sanktuarium o znaczeniu międzynarodowym poświęcone Najświętszej Maryi Pannie, przez wiele wieków prawdziwe serce Maryjne chrześcijaństwa”. (Jan Paweł II)
(www.misyjnedrogi.pl)